W 1907 r. przy Rybakach 6, ulicy dziś już nieistniejącej stanęły obszerne zabudowania fabryki Quebracho. Wcześniej przez wiele dziesięcioleci stały tu łaźnie. Charakterystycznym elementem budynków był dość wysoki, ceglany komin kotłowni.
Po zbudowaniu w głębi posesji ceglanego gmachu fabryki nad okolicą zaczął dominować nowy, znacznie wyższy komin fabryczny. Główny gmach miał cztery kondygnacje i był zbudowany z cegły. Na tyłach budynków była bocznica kolejowa, szyny biegły od strony linii obwodowej i mostu przy Cytadeli (Gdańskiego) w kierunku elektrowni na Powiślu wzdłuż Wisły.
Fabryka Quebracho pracowała na potrzeby garbarni warszawskich, wytwarzała ekstrakty garbarskie i właśnie stąd pochodzi jej nazwa. Otóż Kebraczo, kwebracho (hiszp. Quebracho od quiebrahacha = łamiące siekierę) – to nazwa odnosząca się do drzew o wyjątkowo twardym drewnie występujących w Ameryce Południowej, z których mi.in. otrzymuje się taninę, czyli garbnik roślinny dzięki któremu skóra otrzymuje trwałość, od co…
Firma znakomicie prosperowała do I wojny światowej, kiedy to jej urządzenia nie zostały ewakuowane do Rosji w 1915 roku, jak to było w przypadku wielu innych ówczesnych fabryk warszawskich, lecz zarekwirowali je rok później okupanci niemieccy.
Fabryka została ponownie uruchomiona po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, a w 1929 roku ponownie unowocześniona, wtedy to zakupiono do niej nowe linie technologiczne.
Budynek stojący najbliżej Wisły został rozebrany w II połowie lat 30-tych XX w. w związku z budową ulicy Wybrzeże Gdańskie, ówczesną Wisłostradą, zresztą już wtedy tak nazywaną. Oczywiście zabudowania fabryki nie przetrwały II wojny św. i ostatecznie zostały rozebrane po 1945. Dziś w tym miejscu jest Park Fontann….
Przy okazji miejsce to też słynie z pierwszego stałego mostu w Warszawie, ale o tym w następnym wpisie…
In 1907 at the 6 Rybaki a street that no longer exists today, the extensive buildings of the Quebracho factory were established. Previously there were baths for many decades. The characteristic element of the buildings was a fairly tall, brick chimney.
After construction of a brick factory deeper in the factory plot, a new, much higher factory chimney began to dominate the area. The main building had four storeys and was built of brick. At the rear of the building was a railway siding, rails were running from the peripheral line and the bridge at the Citadel (Gdanski) toward the power station in Powiśle along the Vistula River.
The Quebracho factory was delivering to the Warsaw tanneries, producing tanning extracts, and that’s where its name comes from. Well, Quebracho (quiebrahacha form Spanish = broken ax) is a name referring to the exceptionally hardwood found in South America, from which the tannin is obtained, that makes leather last longer…
The company prospered well until World War I when its equipment was not evacuated to Russia in 1915, as was the case with many other contemporary factories of Warsaw, but requisitioned a year later by German occupiers.
The factory was restarted after Poland regained its independence, and in 1929 it was modernized again, when it bought new technological lines.
The building closest to the Vistula was demolished in the second half of the 1930s in connection with the construction of the Gdańsk Coast Road, the then Wisłostrada, actually called like it at the time. Of course, factory buildings did not survive the Second World War. And finally they were demolished after 1945. Today at this place you will find the Fountain Park ….
By the way, this place is also known for the first permant brigde on Vistula River, but that story will be in the next entry..